Forum www.pedagogikabloka.fora.pl Strona Główna www.pedagogikabloka.fora.pl
szkoła studia akademia podlaska blok a pedagogika
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Zagadnia z egzaminu z filozofii.

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.pedagogikabloka.fora.pl Strona Główna -> Semestr II / Pedagogika społeczno-wychowawcza z resocjalizacją
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Pią 11:33, 30 Kwi 2010    Temat postu: Zagadnia z egzaminu z filozofii.

1. Sceptycyzm metodyczny i racjonalizm Kartezjusza.
2. Kartezjusz- przejście od filozofii bytu di filozofii świadomości.
3. Podstawowe zasady empiryzmu Johna Locke 'a. Nowy program filozofii.
4. Klasyfikacje idei według Locke 'a i ich filozoficzne konsekwencje.
5. Przedmiot i granice wiedzy według Dawida Hume 'a
6. Dawid Hume jako "grabarz empiryzmu"
7. Główne cechy filozofii francuskiego Oświecenia.
8. Najważniejsze poglądy filozoficzne Woltera.
9. A. C. Halvetius - podstawowe zasady naukowej sztuki życia.
10. J. J. Rousseau: powrót do natury- krytyka cywilizacji i władzy.
11. Kantowska nauka o dwóch pniach poznania.
12. Etyka obowiązku Kanta - " imperatyw kategoryczny"
13. Filozofia pozytywna Augusta Comte 'a
14. John Stuart Mill -empiryzm i utylitaryzm
15. Krytyka religii Ludwika Feuerbacha
16. Podstawowe zasady materializmu dialektycznego i historycznego.
17. Zarzuty wobec religii wysuwane przez marksistów.
18. Wpływ koncepcji człowieka i poznania Nietzschego na jego poglądy filozoficzne.
19. Moralność panów i moralność niewolników oraz koncepcja nadczłowieka i dwóch porządków kultury według Nietzschego
20. Dwa źródła moralności i religii wyróżnione przez Henri Bergsona
21. Soren Kierkegaard jako twórca filozofii egzystencjalnej. Typy (stadia) ludzkiego życia.
22. Zagadnienia wolności w filozofii egzystencjalnej J. P . Sartre 'a
23. Koncepcje fenomenologii Edmunda Husserla i Maxa Schelera.
24. Pogląd Maxa Schelera na temat natury i hierarchii wartości.
25. Neotomizm i humanizm integralny Jacquesa Maritaina.


Wybaczcie mogą być literówki, ale to wszystko co nas obowiązuje na egzaminie. Postaram się dodawać co 2-3 dni opracowania na poszczególne tematy. Pozdrawiam.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kasiulka




Dołączył: 26 Lis 2009
Posty: 17
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Czw 20:11, 06 Maj 2010    Temat postu:

mam prośbę.... czy mógłby ktoś wrzucic notatki z filozofii?? jesli nie wszystkie to chociaz jakas czesc:) bylabym bardzo wdzieczna. Z góry dziekujęSmile

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Pią 22:41, 07 Maj 2010    Temat postu:

1. Sceptycyzm metodyczny i racjonalizm Kartezjusza

Rene Descartes, Kartezjusz, Des Cares – to ta sama osoba
Dzieła Kartezjusza:
„Rozprawa o metodzie”
„Medytacje o pierwszej filozofii”
Pyt.1

Sceptycyzm metodyczny- Miał pokazać że cała dotychczasowa nauka opiera się na niepewnych postawach, musi więc być odrzucona; znaleźć takie twierdzenie, które opiszę się wszelkimi wątpliwościom i będzie mogło stać się punktem wyjścia dla nowej, pewnej filozofii.

Kartezjusz w swoim sceptycyzmie odwołał się do poglądów wypracowanych przez grecką szkołę sceptyków. Wynikało z nich, że cała dotychczasowa filozofia wydając sądy o świecie opierała się na świadectwie zmysłów. Tymczasem zmysły mogą wprowadzać ludzi w błąd. To też poznanie zmysłowe nie dostarcza wiedzy pewnej, niezbędnej do tworzenia nauki.
Jedyną rzeczą, której możemy być pewni to nasza własna świadomość (myślenie). Pogląd ten Kartezjusz wyraził w postaci reguły „ Cogito Ergo Sum” (myślę, więc jestem).
Pyt.2
Konsekwencją sceptycyzmu metodycznego było uznanie, że filozofia mówiąca o otaczającym człowieka świecie tzw. Filozofia bytu nie jest możliwa. przedmiotem filozoficznych rozważań mogą być wyłącznie lidzkie myśli o świecie. Od czasu Kartezjusza filozofia bytu została więc zastąpiona przez filozofię świadomości.

Racjonalizm Kartezjusza
Filozofia Kartezjusza była reakcją na kryzys filozofii jaki miał miejsce w epoce renesansu. W epoce tej ludzie zainteresowali się bowiem nauką i sztuką rezygnując z rozważań o filozoficznym charakterze. Uważał, że kryzys filozofii spowodowany był brakiem właściwej metody, dlatego Kartezjusz chciał opracować nową metodą filozofowania, która nie tylko ułatwi zdobywanie wiedzy, ale sprawi że wiedza ta będzie pewna. Kryterium pewności wiedzy była jej jasność i wyrazistość. Wiedzą jasną posiadamy wtedy gdy znamy wszystkie najważniejsze elementy danego zjawiska, natomiast wiedzę wyrażaną wtedy, gdy potrafimy odróżnić badanie zjawisko od innych zjawisk. Dlatego podstawą prawidłowego poznania jest podział badanej rzeczywistości na jasne składniki.
Ostatecznie Kartezjusz uznał, że aby właściwie zajmować się filozofią należy w poznaniu wzorować się na metodzie, którą znamy z matematyki. Była to wielka nowość, gdyż wcześniej uważano, że to właśnie filozofia powinna stanowić wzór dla wszystkich nauk.
Uznając metodę matematyczną za wzór dla filozofii Kartezjusza stwierdził, że filozofia ograniczyć się powinna wyłącznie do ilości analizy zjawisk. W ten sposób jako pierwszy sprowadził rozważania o świecie przyrody wyłącznie do takich problemów, które wyrazić można za pomocą pojęć matematycznych. Taka ilościowa interpretacja przyrody doprowadziła do tego, że w europie powstać mogła cywilizacja techniczna. Filozofia Kartezjusza przypominać powinna drzewo.
Korzeń – Matematyka
Pień- Fizyka
Gałęzie- Etyka, Mechanika, Medycyna itp.

Uznał, ze budując nowy system wiedzy pewnej odrzucić należy całą dotychczasową naukę. Dlatego swoją filozofię rozpoczął od sceptycyzmu (wątpienia) metodycznego.
Racjonalizm twierdzi , ze:

- poznanie polega na zrozumieniu (natury poznania)
- poznanie zaczyna się od idei wrodzonych, które są w naszym umyśle (od czego poznanie sie zaczyna)
- poznanie pochodzi z rozumu (pochodzenia, źródła pytań)
-rozwija się przez rozumowanie (metody poznania)
- poznanie ma charakter ogólny (wartości poznania)
2. Kartezjusz- przejście od filozofii bytu do filozofii świadomości. (dalsza część pyt.2)

Według Kartezjusza przedmiotem filozoficznych dyskusji mogą być więc wyłącznie ludzkie myśli o świecie. Myśli te Kartezjusz uznał ideami. Stwierdził, że w umyśle człowieka znajdują się trzy typy idei.
Idee nabyte- to idee, które uzyskujemy za pomocą naszych zmysłów. Idee te są niepewne, nie mogą zatem być podstawą wiedzy naukowej. Są natomiast przydatne w praktycznym życiu.
Idee skonstruowane- są skutkiem działania ludzkiej wyobraźni- nie mają więc realnych odpowiedników w rzeczywistości.
Idee wrodzone- Według Kartezjusza lidzie przychodzą na świat z umysłem, w którym znajdują się już pewne wrodzone idee. Idee te nie znajdują się jednak w gotowej postaci, lecz mają formę dyspozycji, które ludzie muszą rozwijać. To właśnie dzięki istnieniu idei wrodzonych ludzie mogą poznawać prawdę i tworzyć naukę. Pogląd o istnieniu idei wrodzonych nazywa się natywizmem.



Przychodzi kolega do Kartezjusza, drzwi otwiera jego matka:
- Czy jest Kartezjusz? - pyta.
- Chwileczkę - matka oddala się wgłąb mieszkania, po chwili wraca i mówi:
- Jest, bo myśli.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez starosta dnia Sob 12:39, 08 Maj 2010, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Sob 12:35, 08 Maj 2010    Temat postu:

3. Podstawowe zasady empiryzmu Johna Locke 'a. Nowy program filozofii.
Empiryzm brytyjski. John Lock (1632-1704)
„List o tolerancji”- 1689
„Rozważania dotyczące ludzkiego umysłu”- 1690r.

Punktem wyjścia jego rozważań były przeżycia wewnętrzne. Jego filozofia ( empiryzm ) wiąże wiedzę z doświadczeniem, z faktami. Można ją sformułować słowami : Nie ma wiedzy bez doświadczenia. Locke twierdził, że wszelka wiedza, wyobrażenia, sądy, zarówno błędne jak i prawdziwe, wytwarzają się na drodze doświadczenia. Locke interesował się psychologicznym zagadnieniem, jak wiedza zbiera się w naszej świadomości. Jego empiryzm był subiektywny. Uważał, że doświadczenie posługuje się zmysłami ( nie był to jednak sensualizm ). Locke zastąpił stary program metafizyczny przez epistemologiczny : zadanie filozofii widział w poznaniu nie bytu, lecz naszych pojęć o bycie. Doszedł do przekonania, że umysł ludzki nie może rozwiązać zagadnień metafizyki. Przedmiot filozofii przesunięty został z bytu na poznanie; przez to filozofia przestała być poglądem na świat i stała się raczej poglądem na człowieka. Locke wskazał również metodę filozofii :

Oprócz określenia nowego celu filozofii Locke sformułował również nową metodę filozofii.
Metoda ta była:
-psychologiczna – za przedmiot badań uznała pojęcia jakie znajdują się w ludzkim umyśle.
-genetyczna- zakładała, ze naturę pojęć poznamy, gdy wyjaśnimy jak pojęcia te powstają w naszym umyśle.
-analityczna- pokazują, że każde pojęcie w ludzkim umyśle składa się z prostych składników, które można opisać.

Filozofia praktyczna Johna Locka

Oprócz rozważań dotyczących zagadnień ludzkiego poznania John Locke w swoim dziele ” List o tolerancji” sformułowała kilka ważnych koncepcji dotyczących praktycznego życia człowieka.

1.) Był , filozofem, który upowszechniał w europie idee tolerancji. Tolerancja dotyczyć miała dwóch sfer. Religijnej i politycznej. Główna teza Locka wskazywała, ze państwo nie powinno ingerować w sferę duchowych przekonań swoich obywateli. Wszelkie próby narzucenia obywatelom urzędowej religii powodują, że obywatele ci akceptują ja tylko w formalny, a nie rzeczywisty sposób. Tymczasem religia powinna być odpowiedzią na rzeczywiste duchowe potrzeby człowieka.

2.) Locke podkreślał potrzebę właściwego kształcenia ludzi. Jego poglądy pedagogiczne opierały się na przekonaniu ze należy uwzględnić indywidualne potrzeby i zdolności dziecka, oraz dostosować przekazywaną wiedzę, do umysłowych zdolności ucznia.

4. Klasyfikacje idei według Locke 'a i ich filozoficzne konsekwencje.

Poglądy Locke’a opierały się na przekonaniu , że wszelka wiedza, którą posiada człowiek pochodzi z doświadczenia. Locke uważał, że umysł przychodzącego na świat człowieka jest niezapisaną tablicą- nie ma tam żadnych idei wrodzonych
Locke mówił, że przez doświadczenie nabywamy cały materiał wiedzy, ale tylko materiał. Istnieją dwie drogi zdobywania doświadczenia :
1. doświadczając rzeczy zewnętrznych ( postrzeżenia )
2. doświadczając samego siebie ( refleksje, dzięki któremu poznajemy własne stany psychiczne).

Postrzeżenie poprzedza refleksję, gdyż umysł wtedy dopiero zaczyna działać, gdy przez postrzeżenie otrzymał materiał do swych działań. Refleksja ma natomiast tę wyższość, że wiedza na niej oparta jest pewniejsza. Trzecia droga zdobywania doświadczenia to introspekcja ( doświadczenie wewnętrzne ). Przez wyraz idea Locke rozumie wszelką rzecz będącą przedmiotem myśli, a więc pojęcie, gatunek i to wszystko, „czym umysł może się zajmować, gdy myśli”. Znamy bezpośrednio tylko idee, a nie rzeczy. One, a nie rzeczy, są jedynym punktem wyjścia wiedzy .

Pierwszy podział idei to podział na: idee pierwotne i wtórne.
Idee pierwotne- obiektywne określają właściwości, które rzeczywiście przysługują rzeczom. Idee takie poznajemy przynajmniej dwoma zmysłami.
Idee wtórne to idee subiektywne, nie opisują one rzeczywistych właściwości rzeczy.

Drugi podział idei to podział na: Idee proste i złożone.
Idee proste to takie idee, które pochodzą bezpośrednio ze zmysłów( dźwięki, barwy, smaki, zapachy itp)
Idee złożone powstają w ludzkim umyśle w wyniku połączenia idei prostych. Umysł ludzki wyrabia sobie zdolność do łączenia prostych idei w wyniku praktyki i doświadczenia. Nie chroni go to jednak przed popełnieniem błędów.


Nie wiem czy to dobrze, bo nie miałem swoich notatek z tego rozdziału, więc jak ktoś to by mógł sprawdzić i poprawić. Z góry dzięki.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Wto 19:50, 11 Maj 2010    Temat postu:

Jak ktoś nie ma dostępu to Tatarkiewicza to wersja on-line poniżej.
[link widoczny dla zalogowanych]


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Śro 19:24, 12 Maj 2010    Temat postu:

5. Przedmiot i granice wiedzy według Dawida Hume 'a

6. Dawid Hume jako "grabarz empiryzmu"

Dawid Hume przyjął podstawowe założenie empiryzmu wszelka wiedza pochodzi wyłącznie z doświadczenia. Przyjął także podstawowy schemat wyjaśniający przebieg procesu poznania. Zgodnie z tym schematem poznanie polega na doznawaniu wrażeń. Umysł do którego wrażenia te docierają tworzą sobie ich kopie zwane ideami. W ten sposób przebiega proces uczenia się i zdobywania wiedzy. O znaczeniu koncepcji Huma zdecydował fakt, że głównym problemem, którym się zajął nie był sposób zdobywania wiedzy lecz jej wartość. Hume chciał wyjaśnić , czy idee, które powstają w umyśle człowieka poprawnie opisują rzeczywistość.
Wg Huma istnieją dwa rodzaje sądów, których pewność nie podlega dyskusji.
Pierwsze to takie twierdzenia, które określają relacje między ideami. Twierdzenia te muszą być pewne, bo są niezależne do doświadczenia i dotyczą prawidłowego funkcjonowania ludzkiego umysłu.
Drugi rodzaj twierdzeń pewnych dotyczy faktów stwierdzonych bezpośrednio.
Fakty te uważane są za podstawę wiedzy empirycznej. Nowość Huma polegała na tym, że postawił nam pytanie, czy wiedza empiryczna ogranicza się wyłącznie do stwierdzenia faktów. Okazało się , ze empiryści zazwyczaj wykraczają poza fakty, których doświadczyli. Dzieje się tak zawsze wtedy, gdy na podstawie stwierdzonych faktów mówią o faktach które mają dopiero nastąpić.
Hume spróbował wyjaśnić na jakiej podstawie empiryści uważają, że zjawisko przebiegać będą zawsze w ten sam sposób. Przede wszystkim wykazał, ze fakt powtarzalności zjawisk nie można udowodnić ani metodą empiryczną, ani metodą racjonalną.
Hume uznał, że empiryści jako obowiązującą przyjmują tzw. Zasadę przyczynowości. Zasada ta głosi , że „takie same przyczyny w takich samych okolicznościach zawsze wywołują takie same skutki”. Ponieważ nie jesteśmy w stanie udowodnić tej zasady okazuje się, że jej przyjęcie to wyłącznie skutek przyzwyczajenia.
Ostateczni Hume wskazał, ze skoro wiedza empiryczna opiera się na niemożliwej do udowodnienia zasadzie przyczynowości wiedza empiryczna nigdy nie będzie wiedzą pewną.
Wnioski z filozofii Huma były takie, że choć wiedza empiryczna nie daje pewności, jest jednak na tyle prawdopodobna, że umożliwia ludziom poprawne opisanie świata i skutecznie funkcjonowanie w tym świecie.


Idee złożone powstają w ludzkim umyśle w wyniku połączenia idei prostych. Umysł ludzki wyrabia sobie zdolność do łączenia prostych idei w wyniku praktyki i doświadczenia. Nie chroni go to jednak przed popełnieniem błędów.


7. Główne cechy filozofii francuskiego Oświecenia.

1. Bunt przeciwko autorytetom. (przede wszystkim królowi i kościołowi)
2. Wiara w nieograniczone możliwości ludzkiego umysłu.
3. Przekonanie, że człowiek jest istotą dobrą z natury.
4. Potrzeba kontaktu człowieka ze środowiskiem, w którym żyje.

Poglądy te opisał w swojej filozofi najwybitniejszy myśliciel francuskiego oświecenia Francis Marie Arouet (Wolter).




8. Najważniejsze poglądy filozoficzne Woltera.

Ad.1
Myśliciele oświecenia podkreślali, że człowiek jest przede wszystkim istotą obdarzoną moralnością, dlatego przeciwstawili się wszelkim próbom ograniczenia tej wolności. Za najważniejsze źródła takich ograniczeń uznawali władzę królewską, przywileje szlacheckie oraz społeczno- polityczne aspiracje kościoła. Dlatego swój bunt oświecenie skierowało przeciwko tym inspiracjom. Ostatecznym skutkiem tego buntu była wielka rewolucja francuska.
Sprzeciw wobec politycznej działalności kościoła nie oznaczał jednak odrzucenia religii jako takiej. Początkowo za sprawa Woltera popularność zyskał pogląd zwany deizmem. Zgodnie z tym poglądem Bóg jest uważany za twórcę świata, natomiast odrzuca się fakt boskiej ingerencji w dziejach świata. Dopiero później pojawiły się koncepcje negujące istnienie Boga.

Ad.2

Filozofowie francuskiego oświecenia byli empirystami to znaczy ze wszelka władza pochodzi ze zmysłów. Empiryzm rozwiną się we Francji za sprawą Wolter, który w 1734r opublikował „Listy o Anglikach” w którym szczegółowo opisał poglądy J. Locke’a.
Głoszone przez empirystów przekonanie, że wszelka wiedza pochodzi z doświadczenia Wolter i inni myśliciele francuskiego oświecenia łączyli z poglądem, że kryterium właściwości wiedzy jest rozum. Twierdzili że tylko to co zrozumiałe może być prawdziwe.
Wiara w możliwości lidzkiego rozumu została upowszechniona przez Woltera. Uważał on, że rozum u wszystkich ludzi funkcjonuje w podobny sposób. NA podstawie zebranych doświadczeń pozwala sformułować twierdzenia umożliwiające zrozumienie świata. Ponieważ każde nowe pokolenie zyskuje coraz więcej obserwacji na temat świata, dzięki rozumowi kultura rozwija się i doskonali. Każde pokolenie wie coraz więcej o świecie, zatem rozwój wiedzy nie posiada żadnych granic. Kwestia właściwego zrozumienia świata i rządzących nim praw to zatem tylko kwestia czasu.
Wiara w ludzki rozum wpłynęła także na stosunek Woltera do chrześcijaństwa. Uważał że składa się ono z dwóch elementów.
1. Tajemnice wiary
2. Zasady postępowania
Uważał, że tajemnice wiary jako niemożliwe do zrozumienia powinny zostać odrzucone. Warto natomiast zachować moralność chrześcijańską, gdyż stanowi ona zespół zrozumiałych norm, które określają sposób postępowania człowieka. W ten sposób Wolter zapoczątkował proces redukcji chrześcijaństwa do systemu etycznego.


Ad.3
Wolter kult rozumu łączył z wiarą w nieograniczone możliwości człowieka. Przede wszystkim odrzucił chrześcijańską naukę o grzechu pierworodnym. Uważał, że człowiek jest z natury dobry. Zło które występuje w świecie jest skutkiem niewłaściwych relacji między ludźmi, dlatego walka ze złem polegać miała na zmianie niewłaściwych relacji społecznych. Zmiana taka, wcześniej czy później powinna zakończyć się skutkiem – ludzie są w stanie zbudować świat który pozwoli im osiągnąć szczęście już na ziemi.

10. J. J. Rousseau: powrót do natury- krytyka cywilizacji i władzy.

Dzieła:
„Rozprawa o naukach i sztukach 1750r.
„Rozprawa o pochodzeniu i podstawach nie równości między ludzmi” 1755
„Umowa społeczna” 1762
„Emil”

Ad.4

Kariera filozoficzna Rousseau zaczęła się gdy w 1750r. akademia w Dijon (Francja) ogłosiła konkurs, którego celem było napisanie rozprawy na temat tego, czy rozwój nauki i sztuki doskonali człowieka. Rousseau wygrał konkurs, gdyż napisał tekst, w którym pokazał, że sztuka i nauka negatywnie wpływa na rozwój człowieka. Argumentował w ten, sposób, że jedynym wartościowym rodzajem dóbr są dobra moralne. Natomiast rozwój nauki i sztuki podważa znaczenie wartości moralnych. Nauka i sztuka rozwijają się bowiem dzięki temu, że wprowadzają różnicę między ludźmi niszcząc w ten sposób równość będącą najwyższym prawem każdego człowieka.
Dlatego cywilizacja nie czyni ludzi, ani lepszymi, ani szczęśliwszymi. Skoro więc zło pochodzi z cywilizacji, dobro znaleźć można jedynie w stanie natury. Wg Rousseau stan natury jest doskonalszy niż cywilizacja, bo stworzony został przez Boga. Należy zatem powrócić do stanu natury co oznacza przywrócenie naturalnej hierarchii wartości.
W stanie natury życie miało charakter indywidualny, dlatego najwyżej cenioną wartością była wolność. Natomiast cywilizacja spowodowała, że za najwyższą wartość uznali władzę. Dążąc do jej osiągnięcia, stali się jednak niewolnikami tych, w których imieniu tę władzę sprawują. Dlatego tylko uznanie wolności za najwyższą wartość może spowodować, że ludzie przestaną ze sobą rywalizować i stworzą sprawiedliwe i szczęśliwe funkcjonujące społeczeństwo.


Miałem problem z punktem 5 i 6 więc umieściłem go w jednym. Jak ktoś chce coś dodać to nie krępujcie się pomagajmy sobie.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Śro 20:47, 12 Maj 2010    Temat postu:

11. Kantowska nauka o dwóch pniach poznania.

Kant całe życie spędził w Królewcu. Jego kariera związana była z Uniwersytetem, był więc zawodowym filozofem.
Jego poglądy przeszły przez dwa zupełnie różne etapy:
1. Do 1772r. to etap przedkrytyczny
2. Po 1772r. zaczyna tworzyć tzw. Filozofię krytyczną dzięki której staje się jednym z ważniejszych filozofów europejskich.

Z okresu krytycznego pochodzą najważniejsze dzieła Kanta
1781r. „Krytyka czystego rozumu” (teoria poznania)
1788r. „Krytyka praktycznego rozumu” (etyka)
1791r. „Krytyka władzy sądzenia” (estetyka)

Poglądy Kanta:
Kant stworzył całościową koncepcję filozofii, która opierała się na dwóch podstawowych faktach:
1. Pierwszym faktem było istnienie i nieustanny rozwój nauki.
2. Drugim zaś istnienie obowiązków moralnych.

Kant usiłował odpowiedzieć na trzy podstawowe pytania:
1. Dzięki czemu nauka może się rozwijać?
2. Dlaczego normy moralne mają charakter powszechny?
3. Jak połączyć naukowy obraz świata z moralnością?

Podejmując kwestie dotyczące nauki, Kant przeprowadza krytykę czystego rozumu. Ma ona pokazać jak przebiega ludzkie poznanie, co jest warunkiem jego prawdziwości i jakie są granice poznania. Kant rozpoczyna od wskazania „ze w filozofii europejskiej występowała dotychczas dwa skrajne nurty. Empiryzm podkreślający, świat dokładnie takim jakim go postrzegany oraz racjonalizm zgodnie z którym obraz świata jest dziełem ludzkiego umysłu. Wg Kanta zarówno empiryzm, jak i racjonalizm to stanowiska zbyt jednostronne. Właściwie poznanie wymaga wykorzystania obu źródeł: zmysłów, umożliwiający kontakt z rzeczywistością oraz rozumu pozwalającego te rzeczywistość zrozumieć. Takie założenie było podstawą Kantowskiej nauki o dwóch pniach poznania.
Choć Kant wyróżniał dwa źródła ludzkiej wiedzy, zmysł i umysł, jego krytyka czystego rozumu obejmowała nie dwa lecz trzy działy. Wynikało to z faktu ze zdaniem Kanta ludzki umysł posiada dwie zupełnie różne zdolności.

Funkcja zwana rozsądkiem jest to zdolności tworzenia ogólnych pojęć na podstawie danych empirycznych dostarczonych przez zmysły. Dzięki taj funkcji może powstawać nauka.
Wg Kanta poznanie naukowe wyróżnia się ponieważ pochodzi z dwóch niezależnych źródeł. Zmysłów, oraz rozsądku ponieważ źródła te są niezależne mogą kontrolować się nawzajem w ten sposób eliminując błędy. Dlatego nauka dostarcza wiedzy prawidłowej i nie nieustanie się rozwija.
Wg Kanta umysł ludzki posiada także drugą zdolność która nazywał rozumem w ścisłym sensie. Zdolność ta polega na formułowaniu twierdzeń i wyciąganiu wniosków wykraczających poza sferę poznania zmysłowego. Rozum podejmuje takie zagadnienia jak problemy ludzkiej duszy, istnienie boga itp. To wg Kanta najważniejsze kwestie, którymi zajmuje się filozof metafizyk. Poglądy filozoficzne pochodzą zatem z jednego źródła jakim jest rozum człowieka. Nie ma zatem skutecznego sposobu zniwelować prawdziwość tych poglądów. Można bowiem zbadać zarówno teorię metafizycznej przyjmującą istnienie ludzkiej duszy jak też taką, która głosi że duszy nie ma. Wiedza filozoficzna jest więc nie rozstrzygalna – stanowi poznanie pozorne. Jednak ludzie zajmując się filozofią, bo dotyczy ona zagadnień ważnych z punktu widzenia każdego człowieka. Czysty rozum nie jst w stanie rozstrzygać tych kwestii.`


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Pią 19:01, 14 Maj 2010    Temat postu:

12. Etyka obowiązku Kanta - " imperatyw kategoryczny"

Kant twierdził, że rozum nie tylko ma dostarczając wiedzy naukowej wyjaśniającej świat, lecz także wskazywać właściwe sposoby postępowania. Tylko bowiem etyka autonomiczna, czyli taka, która opiera się na sądach naszego rozumu może być skuteczna i akceptowana.
Dotychczasowe koncepcje etyczne nie zyskały powszechnej akceptacji ponieważ miały charakter heteronomiczny- zakładały istnienie zewnętrznych kryteriów, którym misi podporządkować się człowiek kryteriami takimi były np., siła, prawo, czy religia.
Kant usiłuje pokazać, że człowiek kierując się rozumem w każdej sytuacji potrafi odróżnić dobro od zła. Ponad to wskazuje, ze rozum może oddziaływać na wolę, tak, Aby skłonić ją do podjęcia właściwej decyzji. W tym celu rozum posługuje się tzw. Imperatywami, czyli po prostu nakazami. Kant wyróżnia dwa rodzaje imperatywów.
1. Hipotetyczny, który zazwyczaj ma postać formuły „jeśli chcesz coś osiągnąć musisz zrobić to i to”
2. Wg Kanta z punktu widzenia moralności ważny jest tzw., imperatyw kategoryczny. Pokazuje on, ze w każdej sytuacji człowiek jest w stanie odkrywać właściwy sposób postępowania i postępowanie takie staje się dla niego obowiązkiem.

Imperatyw kategoryczny sformułowany był przez Kanta w trzech wersjach. Najbardziej znana brzmi:
Postępuj według takiej zasady, co do której mógłbyś jednocześnie chcieć, aby była prawem powszechnym.
Etyka Kanta nazywana jest etyką obowiązku. Rozum nie tylko pozwala określić jakie działania jest dobre, ale także powinien skłaniać wole do wypełnienia tego obowiązku. Tylko człowiek, który wypełnia nawet najtrudniejsze obowiązki moralne posiada dobrą wolę.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Wto 16:22, 01 Cze 2010    Temat postu:

Witam czy moze ktoś wrzucić opracowane te dwa zagadnienia?
13. Filozofia pozytywna Augusta Comte 'a
14. John Stuart Mill -empiryzm i utylitaryzm

Z góry dzięki ja biorę się za kolejne.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
starosta
Administrator



Dołączył: 24 Paź 2009
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mordy

PostWysłany: Wto 18:28, 01 Cze 2010    Temat postu:

teraz trochę od końca.


18. Wpływ koncepcji człowieka i poznania Nietzschego na jego poglądy filozoficzne.

Fryderyk Nietzsche( 1844-1900)
Chociaż był niemcem prawdopodobnie jego rodzina miała polskie korzenie. Uznany jest za najwybitniejszego niemieckiego filozofa czasów współczesnych mimo, że gardził Niemcami i wytykał ich wady- twierdził, że w dziedzinie kultury są zacofani o jakieś 200lat. Z wykształcenia był filozofem klasycznym. Był niezwykle zdolny- w wieku 25 lat otrzymał samodzielną katedrę na uniwersytecie.
Filozofią zainteresował się dopiero ok. 35r. życia. Jego dzieła filozoficzne powstały zaledwie w ciągu kilku lat, gdyż w roku 1899 uległ chorobie umysłowej. Jednak jego dzieła filozoficzne uważane są za najważniejsze prace końca XIX w.
„Wiedza radosna”- 1882
„Tako rzecze za ratusztra”- 1883-84
„Ecce homo”- 1908

Nietzsche uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela filo. życia. Był przekonany że kultura europejska znalazła się w XIX w. w głębokim kryzysie, to też zadaniem filozofii jest wskazanie dróg przezwyciężenia tego kryzysu. Na poglądy filozoficzne Nietzschego duży wpływ wywarła kultura starożytnej Grecji, którą znał doskonale.
Nietzsche jako filozof życia uważał, że wszelkie ludzkie poznanie służy praktycznym celom. Także wartość wiedzy weryfikujemy zazwyczaj w działaniu- jeśli posiadane informacje umożliwią nam osiągnięcie założonego celu uważamy je za prawdziwe. Przyjmując praktykę za kryterium prawdy Nietzsche odrzucił istnienie prawd powszechnych i niezmiennych. Sądził, że rzeczywistość nie da się wyrazić za pomocą raz na zawsze określonych ogólnych formuł. Każde pojęcie które konstruujemy, aby opisać rzeczywistość zniekształca ją. Próbuje bowiem uogólnić to, co jednostkowe i zmienne. Wynika z tego wniosek, że im ogólniejsze są pojęcia, tym są bardziej fałszywe. Najbardziej fałszywe są więc pojęcia, którymi posługuje się najogólniejsza nauka próbująca wyjaśnić całą rzeczywistość- filozofia.

19. Moralność panów i moralność niewolników oraz koncepcja nadczłowieka i dwóch porządków kultury według Nietzschego

Nietzsche uważał, że w filozofii najwięcej nieporozumień dotyczy kwestii moralnych. Wszystkie systemy filozoficzne zakładają bowiem istnienie jakiejś pierwotnej ogólnej moralności i wskazują, że to właśnie ona decyduje o wartości ludzkich czynów, natomiast według Nietzschego porządek jest dokładnie odwrotny. Ludzie najpierw działają, a dopiero później i (to tylko wtedy, jeśli jest to konieczne), szukają teorii moralnych za pomocą których uzasadniają słuszność podjętych działań.
Moralność służy nie tylko do uzasadnienia czynów jednostek, ale także działań całych grup ludzkich. Nietzsche wskazał że wszystkich ludzi można zaliczyć do dwóch kategorii.
1. Panowie, czyli tacy, którzy potrafią narzucać innym swoją wolę.
2. Niewolnicy, którzy potrafią jedynie wypełniać polecenia innych.

Każda z tych grup ustanawia swoją własną moralność. Całe dzieje kultury europejskiej to konflikt tych dwóch typów moralności. Według Nietzschego dotychczas w europie dominowała moralność niewolników. Było to możliwe ponieważ niewolnicy zdołali upowszechnić pogląd, że ich moralność nie jest dziełem człowieka lecz dziełem Boga. Moralność niewolników to zatem według Nietzschego moralność chrześcijańska.

Nietzsche był przekonany, że właściwym rodzajem moralności jest moralność Panów. Aby moralność ta mogła zastąpić moralność chrześcijańską Nietzsche starał się pokazać, że moralność chrześcijańska nie służy rozwojowi ludzkiej kultury. Moralność chrześcijańska uzasadnia bowiem dominację osób przeciętny zajętych wypełnianiem codziennych obowiązków nad licznymi jednostkami, twórczymi i wybitnymi. Aby moralność panów mogła zatriumfować należy odrzucić moralność chrześcijańską. Aby to osiągnąć trzeba jednak „zabić” chrześcijańskiego Boga, gdyż to on jest podstawą i źródłem dotychczasowych moralności. Nietzsche chodziło więc o „zabicie” chrześcijańskiego Boga ZBAWCY, a nie Boga STWÓRCY ŚWIATA. „Zabicie” Boga zbawcy, czyli Chrystusa polega na uznaniu, że jego śmierć na krzyży nie ma dla współczesnego człowieka żadnego znaczenia.

Według Nietzschego współcześni ludzie w większości tak właśnie uważają – dokonał zatem zabójstwa Boga. Odrzucił więc także oparte na boskim autorytecie zasady moralności chrześcijańskiej. Bóg umarł co nie oznaczało koniec Boga jako takiego ile koniec tradycyjnych kodeksów etycznych nakładających na człowieka konieczności spełnienia obowiązków moralnych. Nietzsche uważał, że tylko odrzucenie przekonania o potrzebie przestrzegania jakichkolwiek norm moralnych umożliwił ludziom osiągnięcie pełnie wolności i szczecią. Podejmując jakiekolwiek działania będą oni dążyć do zdobycia tego, czego sami pragną, nie do spełnienia często niezrozumiałych wymagań Boga. W ten sposób ludzie ukształtują nowe prawo moralne uznające za główny cel ludzkiego życia korzystanie ze wszystkich możliwości jakie daje świat. Gdy ludzie skoncentrują się na ziemskich celach chrześcijański Bóg i jego plan zbawienia przestaną mieć jakiekolwiek znaczenia. Będzie to według Nietzschego ostateczne wyzwolenie człowieka.

Filozofia Nietzschego nie ograniczyła się do badania i opisu kultury, jego czasów. Nietzsche chciał także stworzyć fundamenty przyszłej kultury, która zdołałaby ukształtować człowieka doskonałego zwanego przez niego nadczłowiekiem.

TRADYCYJNEG ROZUMIENIE CELU LUDZKIEGO ŻYCIA:

CZŁOWIEK _cel życia_BÓG

CEL CZŁOWIEKA WEDŁUG NIETZSCHEGO:

ZWIERZĘ_natura_CZŁOWIEK_kultura_NADCZŁOWIEK

Filozofia Nietzschego zawiera wizję nowej kultury mającej doprowadzić do tego, że wychowa nadłowieka. Tworzą podstawy nowej kultury Nietzsche odwołał się do rozróżnienia dwóch porządków znanych ze starożytnej Grecji:
1. Porządek appoliński
2. Porządek dionizyjski.

Porządek appoliński odwołuje się do przekonania, że w każdej dziedzinie kultury istnieją dosyć dokładnie określone zasady i reguły.
Żyjący w tej kulturze człowiek zobowiązany jest do przestrzegania zasad. Nietzsche krytykował porządek appoliński podkreślając , że sztywne trzymanie się reguł po pewnym czasie staję się przeszkodą w rozwoju kultury. Skrępowana ścisłymi regułami kultura zamiera. Kiedy kultura zamiera należy odwołać się do porządku Dionizyjskiego. Wg Nietzschego porządek Dionizyjski pozwala łamać przyjęte reguły i zasady, jeśli łamanie to służyć będzie realizacji jakiejś ważnej i wnoszącej coś nowego do kultury idei.

20. Dwa źródła moralności i religii wyróżnione przez Henri Bergsona

Henri Bergson (1859- 1941)

1907- „Ewolucja twórcza”
1932- „Dwa źródła moralności i etyki”

Główny przedstawiciel filozofii życia. Noblista.
W ostatnim okresie swojego życia Bergson szczególną uwagę zwrócił na zagadnienia moralności i religii. Odrzucił dominujące dotychczas poglądy, wyprowadzającą religię i moralność z jednego źródła. Pochodzenie moralności wyjaśnił odwołując się do dwóch typów społeczeństw: zamkniętego i otwartego.
W społeczeństwie zamkniętym jednostka poddana jest sformalizowanym nakazom i normom moralnym tworzącym formę przymusu. Człowiek zobowiązany jest przestrzegać zasad które są mu narzucone i których sam nie wybiera. Motywem działania jest więc wyłącznie lęk przed nieuchronną karą. Ten rodzaj moralności Bergson nazywa moralnością statyczną.
Społeczeństwo otwarte to społeczeństwo, które powstaje w wyniku wolnych wyborów dokonywanych przez ludzi. W społeczeństwach takim mamy do czynienia z moralnością dynamiczną. Moralność to powstaje, gdy ludzie starają się naśladować osoby, które uznają za autorytet. Moralność dynamiczna jest doskonalsza od statycznej dlatego, że nie ogranicza się do przestrzegania ustalonych zasad, lecz stawia sobie za zadanie ulepszenie dotychczasowej sytuacji. W moralności tej człowiek wybiera sobie autorytet do którego próbuje się upodobnić. Nawet kiedy już dogoni swój wzór to wybiera sobie nowy. W ten sposób ciągle się rozwija. Lecz moralność dynamiczna ma wadę ponieważ możemy wybrać jednostkę która nie zawsze nadaję się do naśladowania.
Podobnie Bergson wyjaśnia pochodzenie Religi. Religia statyczna powstaje w wyniku naturalnych potrzeb człowieka. Dostarcza ona pocieszenia pozwalającego zaakceptować przemijanie i śmierć. Religia statyczna opiera się na przyjętych przez człowieka pewnych mitów, które uzna on za wiarygodne i dzięki którym pogodzi się z losem. Przez to nie podejmujemy wielu ważnych decyzji.
Religia dynamiczna to religia, która wykracza poza doraźne potrzeby człowieka. Przynosi bowiem nie tylko pociechę w trudnych sytuacjach życiowych, ale wskazuje ludziom nowe horyzonty. Religia taka opiera się na naśladowaniu świętych i mistyków. Religia taka przekracza granice rozumu i umożliwia człowiekowi nieograniczony rozwój.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kasiamalutka




Dołączył: 03 Cze 2010
Posty: 20
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Czw 11:14, 03 Cze 2010    Temat postu:

13.Filozofia pozytywna Augusta Comte’a.
Pozytywizm powstał we Francji, początek dał mu Comte. Jego dążeniem było trzymanie się faktów, a unikanie metafizyki. Dążenie to zaszczepił epoce, ale sam realizował je tylko częściowo, bo wyrósł w poprzednim, metafizycznym okresie i zachował pewne cechy tego okresu, przede wszystkim pragnienie wielkiej syntezy, wszechogarniającego systemu.
Filozofia pozytywna Comte swej filozofii nadaje miano „pozytywnej”, ponieważ chciał wyrazić przez to:
o Zajmuje się jedynie przedmiotami rzeczywistymi-bada rzeczy dostępne umysłowi
o Rozważa tylko tematy pożyteczne-chce bowiem służyć polepszeniu życia, a nie zaspokojeniu ciekawości
o Ogranicza się do przedmiotów , o których można uzyskać wiedzę pewną
o Zajmuje się kwestiami ścisłymi unikając mglistych
o Pracuje pozytywnie, nie ograniczając się do negatywnej krytyki
Pozytywizm przyjmował, iż wiedza ma za przedmiot wyłącznie fakty fizyczne, wyłącznie ciała. Wg Comte’a- o faktach psychicznych wiedzy nie posiadamy. Nie posiadamy jej, gdyż niepodobna być zarazem podmiotem i przedmiotem poznania.
O filozofii „pozytywnej” i „pozytywizmie” zwykło się mówić w dwu znaczeniach: szerszym i węższym. W szerszym- jako filozofii minimalistycznej w ogóle, ostrożnej, trzymającej się faktów. W węższym natomiast jako o filozofii uważającej fakty tylko zewnętrzne, dotyczące ciała, za jedyny przedmiot rzetelnej nauki.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
walentyna




Dołączył: 15 Lis 2009
Posty: 35
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kambodża

PostWysłany: Czw 12:28, 03 Cze 2010    Temat postu:

14. John Stuart Mill- empiryzm i utylitaryzm.

John Stuart Mill (1806-1873), “Utylitaryzm”(1863)
Urodził się 20 maja 1806 roku w Londynie jako najstarsze dziecko znanego angielskiego filozofa i autora Historii Indii Jamesa Milla. Chłopiec od najmłodszych lat został poddany oryginalnemu i bardzo rygorystycznemu wychowaniu swojego ojca. Od trzeciego roku życia uczył się greki, w wieku ośmiu lat zaczął pobierać nauki łaciny, czytał Herodota, Ksenofonta, Platona. Do czternastego roku życia przeszedł pełny kurs ekonomii politycznej, logiki, studiując zarazem bardziej zaawansowane pisma takich filozofów jak Helvetius, Locke, Hume. Ta swoista „hodowla” ( jak określa wychowanie Milla autor polskiego przekładu Autobiografii, M.Szerer) znacząco wpłynęła na osobowość młodego filozofa.
W 1822 roku Mill zapoznał się z głównymi zasadami filozofii J. Benthama, która jak sam przyznawał w swojej Autobiografii była jednym z punktów zwrotych w jego rozwoju umysłowym. Zasada użyteczności odegrała rolę „sklepienia”, które wiązało razem oddzielne i fragmentarycznie połączone składniki jego wiedzy i przekonań1.
Kryzys psychiczny, który Mill przeszedł w 1826 roku, miał doniosły wpływ na światopogląd filozofa. Utylitaryzm wpajany mu przez ojca i pogłebiony przez pisma Benthama przestał mu wystarczać. Nie odrzucił go zupełnie, ale doszedł do wniosku, że nie osiąga się szczęścia wprost do niego zmierzając, lecz dążąc do jakiegoś celu czy ideału, innego niż własne szczęście i przyjemność2. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych zapoznał się z twórczością Augusta Comte’a dzięki której rozszerzył swe badania nad społeczeństwem oraz poznał swoją przyszłą żonę Harriet Taylor, którą przez wiele lat uważał za główną inspiratorkę swoich prac. Koniec lat 50. i początek 60. XIX wieku to okres ukształtowania się poglądów brytyjskiego libarała. W 1859 Mill opublikował rozprawę O wolności, w 1861 O rządzie reprezentacyjnym, a w 1863 Utylitaryzm. Rozważania nad filozofią sir Wiliama Hamiltona oraz August Comte i pozytywizm ukazały się w 1865 roku. W 1868 roku wydał ostatnią swoją książkę Poddaństwo Kobiet.
Zmarł w Awinionie 8 maja 1873.
Poglądy filozoficzne Johna Milla dzielą się na dwa okresy. We wczesnym okresie był on zdecydowanym zwolennikiem utylitaryzmu i kontynuatorem brytyjskiego empiryzmu. Jego uważane za najważniejsze dzieło tego okresu to "System logiki dedukcyjnej i indukcyjnej", w którym sprecyzował i przystosował koncepcję empirycznej teorii poznania do zastosowania w ramach utylitaryzmu. Kilka myśli zawartych w tym dziele stało się podstawą współczesnej logiki matematycznej. Były to:
• pierwsza próba uściślenia pojęć tradycyjnej logiki Arystotelesa, w formie diagramów, schematów i oznaczeń symbolicznych,
• koncepcja odejścia od "magicznego" traktowania logiki i matematyki na rzecz poglądu, że są to swoiste "metajęzyki", które można w dowolny, ale nie sprzeczny sposób przystosowywać do potrzeb użytkownika,
• próba uporządkowania zasad rozumowania indukcyjnego w postaci tzw. kanonów Milla.
W drugim okresie poglądy Johna Milla przeszły (w dużym stopniu na skutek kontaktu z dziełami Comte'a) w teorii poznania bardziej na pozycje naturalistyczne, a w etyce zbliżył się do pozycji neokantowskich.
J. ST. MILL I EMPIRYZM
Empiryzm został wznowiony w Anglii XIX wieku przez J. St. Milla. Wyłożył on jego zasady wszechstronnie i pomysłowo, a z gotowością do porozumienia się z przeciwnikami. Wyłożył je w duchu humanitaryzmu i liberalizmu — uwzględniając zagadnienia zarówno teoretyczne, jak i życiowe. Empiryzm Milla w wielu szczegółach, nawet istotnych, różnił się od pozytywizmu Comte'a, ale przez swą zasadniczą postawę był jego najwierniejszym sprzymierzeńcem. Empiryzm był w XVIII w. filozofią panującą w Anglii i wydał tam znakomitych myślicieli tego stulecia od Locke'a do Hume'a. Tradycje jego kontynuowali w XIX wieku „radykałowie filozoficzni", z których grona wyszedł Mili. Ale koło 1830 r. nie mieli większości.
Utylitaryzm (łac. utilitas- korzyść, pożytek, wygoda). Jest to nauka, która przyjmuje jako podstawę moralności użyteczność, czyli zasadę największego szczęścia, głosi, że czyny są dobre, jeżeli przyczyniają się do szczęścia, złe, jeżeli przyczyniają się do czegoś przeciwnego. Przez przyjemność rozumie się przyjemność i brak cierpienia; przez nieszczęście – cierpienie i brak przyjemności .
Na utylitaryzm można patrzeć jako na stanowisko konwencjonalistyczne i eudajmonistyczne w etyce.
- konwencjonalizm (teleologizm) – kierunki w etyce, które uznają, że o wartości moralnej czynu świadczą jego skutki. Działanie jest słuszne wówczas, gdy sprzyja osiągnięciu celu uznawanego za dobry. W przeciwnym wypadku działanie jest moralnie złe. Utylitaryzm należy do grupy doktryn teleologicznych, ponieważ wartość moralna ma charakter instrumentalny; działanie uznawane jest za dobre lub złe, będąc środkiem do jakiegoś celu.
- eudajmonizm – pogląd, według którego czyn jest moralnie dobry, jeśli prowadzi do szczęścia. Szczęście jest uznawane za najwyższe dobro i cel człowieka oraz za zasadniczy motyw jego działania. Przy czym to szczęście może być różnie pojmowane, dlatego można mówić o różnych odmianach eudajmonizmu: hedonistyczny (Arystyp z Cyreny, Epikur); transcendentalny (Platon); perfekcjonistyczny (Arystoteles); stoicka apatheia; eutymia Demokryta. Przedstawiciele utylitaryzmu powiadają, że ludzkie działanie zasługuje na aprobatę lub naganę za względu na to, czy przyczynia się do powiększenia lub pomniejszenia szczęścia ludzi.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kasiamalutka




Dołączył: 03 Cze 2010
Posty: 20
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Nie 18:21, 20 Cze 2010    Temat postu:

Czy ma ktoś opracowane 15;16;21;23;25

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kasiamalutka




Dołączył: 03 Cze 2010
Posty: 20
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5

PostWysłany: Pon 15:33, 23 Sie 2010    Temat postu:

Ma ktoś może opracowane 4 ostatnie zagadnienia Bo niestety musze przygotować się na poprawkę, a akurat tych nie mam...pomocy

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.pedagogikabloka.fora.pl Strona Główna -> Semestr II / Pedagogika społeczno-wychowawcza z resocjalizacją Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin